Een half jaar geleden volgde ik een workshop in het maken van een shirdak bij Moeder Aarde. Je maakt shirdaks altijd in paren. Het patroon is geïnspireerd op de traditie, je kunt er horens van een ram in zien.
Eerst maak je twee gelijke stukken stevig vilt, waar je het patroon uit snijdt. Je zet de stukken aan elkaar met een rijgsteek en zet er ter versiering ook een (zelfgedraaid) koord op. Daarna maak je een dikke onderlaag die je met kleine steekjes vastpit.
Heel leuk om te maken en ook erg arbeidsintensief. Ik heb nu nog meer bewondering gekregen voor de mensen die dit maken, voor wie dit dagelijks werk is.
Een shirdak wordt afgewerkt met een Kaboelse weefsteek (zie proeflapje hieronder op de foto). Het bijzondere aan deze steek is dat je hem alleen met zijn tweeën kunt maken.
Eindeloos dezelfde handeling herhalen is meditatief en samen handwerken heeft iets romantisch, Toch is dat samenwerken nu net het probleem. Ik leef niet in een yurt in een grote familie bij elkaar, maar in een gewoon huis. We hebben het allemaal druk met werken en leven tamelijk individualistisch. Afgelopen weekend is het dan ook pas gelukt om een klein proeflapje te maken, mijn moeder wilde de draden wel een tijdje voor me vasthouden.
2 opmerkingen:
he je hebt ze beiden al af!! Ik moet nog steed een stuk vilten voor de tweede.... Het afweven heb ik al gedaan, met iemand die zich spontaan aanbood, want ik had hetzelfde probleem als jij: eerst geprobeerd met mijn man voor de tv, maar hij zat er zo zielig bij..... Meg , mijn oudste dochter heeft me dan met het laatste stukje geholpen:) Als je wilt, kom gerust naar me toe, dan help ik je wel, lekker buiten in de zon/ shaduw:)
groetjes,
Kim
He, Kim wat een leuk aanbod. Kunnen we elkaars draadjes vasthouden. Een van de kussens heeft nog geen achterkant, ik moet die ook nog vilten en doorpitten.
Een reactie posten